31 października, po zmroku, poszliśmy pod cztery tablice pamiątkowe, umieszczone na murze kościoła św. Marka Ewangelisty. Przed zapaleniem zniczy i krótką modlitwą porozmawialiśmy o postaciach na nich upamiętnionych.

• Pierwsza tablica powstała z okazji 70. rocznicy wybuchu II wojny światowej i poświęcona była ofiarom reżimu hitlerowskiego i komunistycznego. Ofiarami tymi najczęściej były osoby, którym zależało na wolności i dobru Polski. Wśród wielu zabitych byli nieznani bohaterzy, którzy dostępnymi sposobami sprzeciwiali się najeźdźcom.
• Druga tablica była wmurowana w tym samym, 2009 roku, by uczcić pamięć księdza Jerzego Popiełuszki, zamordowanego przed 25 laty, 19 października. Ksiądz Popiełuszko sprzeciwiał się władzy komunistycznej, podkreślając ewangeliczną prawdę o wolności i godności człowieka. Gromadził na swoich kazaniach tłumy Polaków, których zachęcał do odwagi, szukania prawdy i zwyciężania zła dobrem. Komuniści widzieli zagrożenie w działalności duszpasterza, dlatego - po licznych nieudanych próbach zastraszenia go - uprowadzili księdza w drodze z Bydgoszczy do Warszawy i w brutalny sposób zamordowali.
• Kolejna tablica wspominała Prymasa Tysiąclecia, kardynała Stefana Wyszyńskiego, została poświęcona dzień po 20. rocznicy jego śmierci, czyli 29 maja 2011 roku. Prymas Wyszyński również był niewygodny dla reżimu komunistycznego, ponieważ przez przygotowania do tysięcznej rocznicy chrztu Polski nakłaniał ludzi do pracy nad swoim charakterem, do poszanowania życia od momentu poczęcia, do uczciwej pracy. Dla systemu totalitarnego prawda jest zagrożeniem. Ludzie jednoczący się w Kościele, w którym podkreśla się prawdę, że Jezus wyzwala, a między słowami wskazuje, że władze państwowe postępują w sposób niegodny, stają się mniej podatni na propagandę. Prymas Wyszyński był śledzony i przesłuchiwany, ale zmarł z powodu choroby.
• Czwarta tablica była poświęcona polskiemu papieżowi, Janowi Pawłowi Drugiemu.Już na początku swojej drogi kapłańskiej Karol Wojtyła kierował serca wiernych do szukania prawdy i starania się o bezinteresowną miłość. Zdecydowanie sprzeciwiał się systemom totalitarnym, zwracał uwagę na godność człowieka, sprawiedliwość społeczną, a przede wszystkim był z ludźmi i towarzyszył im w codziennych troskach, dodając nadziei. Zostawił po sobie mnóstwo wartościowych tekstów, w których przedstawiał człowieka, jego pracę, jego relacje, zaangażowanie w sposób wymagający, lecz również pełen nadziei.
  Tym, co łączyło trzech wielkich, wspominanych kapłanów, było: zawierzenie Chrystusowi i Jego Matce, odważne głoszenie Ewangelii, w tym prawdy o godności człowieka, o wolności w Chrystusie, o konieczności wymagania od samego siebie i sprzeciwiania się niesprawiedliwości, o wartości miłości, rodziny... Gromadzili oni rzesze ludzi, którzy dzięki ich słowom i zaangażowaniu, odzyskiwali nadzieję i mobilizowali się do działania, by nie poddać się biernie reżimowi komunistycznemu. Wraz z ofiarami, wymienionymi bezimiennie na pierwszej tablicy, przyczynili się do odzyskania wolności przez Polskę.
  
  

Podczas modlitwy dziękowaliśmy Bogu za zaangażowanie ludzi, którym na sercu leżało dobro człowieka i dobro Polaków jako narodu, dziękowaliśmy za to, że żyjemy w wolnym kraju.

Pomodliliśmy się również o życie wieczne dla tych ofiar reżimu hitlerowskiego i komunistycznego, które jeszcze cierpią w czyśćcu, a pod tablicami zapaliliśmy znicze.

                                                                                                                      Pani Kasia R.